Met oprechte betrokkenheid las ik uw artikel. U wijst terecht op het gevaar van conformisme en het gemak waarmee mensen hun moreel kompas uitbesteden. U roept op tot zelf nadenken, tot twijfel, tot moed om tegen de stroom in te gaan. Dat is waardevol en nodig.
Maar juist daarom doet het pijn om te zien dat uw stuk zelf die oproep niet waarmaakt. U waarschuwt voor simplistische slogans, maar uw analyse blijft opvallend eenzijdig. Het immense en gedocumenteerde leed van de Palestijnse bevolking blijft volledig buiten beeld. Geen woord over de duizenden doden, de verwoeste ziekenhuizen, de kinderen onder het puin. Geen enkele verwijzing naar het groeiende aantal internationale organisaties en mensenrechteninstanties die alarm slaan. Hoe kunnen we werkelijk spreken over moreel denken als dat lijden niet benoemd wordt?
Door uitsluitend de misdaden van Hamas te benoemen—hoe gruwelijk ook, daar bestaat geen twijfel over—en tegelijkertijd stil te blijven over het Israëlische geweld, ontstaat er een blinde vlek die uw hele betoog ondermijnt. U schrijft over de banaliteit van het kwaad, over mensen die gedachteloos meelopen in een systeem. Maar ziet u dan niet dat datzelfde gevaar zich ook hier en nu aandient, wanneer kritiek op een machtige staat en medeleven met een onderdrukte bevolking als ‘verdacht’ worden neergezet?
Dit is geen aanval, mevrouw De Vor. Ik schrijf u uit een oprechte wens tot dialoog, tot menselijkheid, tot nuance. Bonhoeffer’s nalatenschap waar u naar verwijst vraagt juist om de moed om álle vormen van ontmenselijking te herkennen en te benoemen. Ook wanneer dat schuurt. Ook wanneer het ons uit onze comfortzone haalt.
Het erkennen van Palestijns leed betekent niet het goedpraten van terreur. Het betekent dat we vasthouden aan onze gedeelde menselijkheid, dat we weigeren slachtoffers te rangschikken op basis van wie ze zijn of aan welke kant ze staan.
Als u werkelijk openstaat voor het horen en begrijpen van het andere perspectief, luister dan eens naar Rabbijn Yisroel Dovid Weiss. Hij verwoordt – vanuit diepe Joodse traditie – wat miljoenen Joden wereldwijd voelen: dat verzet tegen onderdrukking niet anti-Joods is, maar een oproep tot gerechtigheid.
Tegenwoordig heeft niemand meer tijd om diep te graven, of lef om door te vragen. Academici hebben een strak programma, moeten publiceren, doceren en researchen. Docenten worden ontslagen als zij uit de pas lopen. Ik praat niet graag over 'systemen' maar het lijkt er wel op dat er nogal wat zaken moeten worden veranderd om uit de huidige malaise te komen. Je hebt goed gezien dat AI werkelijk NIETS toevoegt, maar enkel de boel vertroebelt met -we kunnen het zien aankomen- ongekend grote bergen aan even zinloze en nutteloze nonformatie. Je beschrijft goed hoe de 'influencers' met hun grote scharen volgelingen zelf geen feitenkennis hebben, en dat de programmering van sommige AI's -volgen wie veel volgers hebben, en daar punten aan geven zodat die dan als 'betrouwbaarder' gelden- alleen maar helpen met verspreiding van desinformatie. Zelf zorg ik altijd voor ruim voldoende tijd voor onderzoek. Ik was telkens weer verbaasd als mensen die gelden als expert in een bepaald gebied minder kennis bleken te hebben. Zo ook de immigratie advocaat, helaas.
Inderdaad. Ik vraag me ook weleens af waar gezond verstand gebleven is.
Dank voor je mooie artikel!
Zit cognitieve dissonantie hier op een of andere manier ook doorheen? Hoe zie je dat Eva?
Beste mevrouw De Vor,
Met oprechte betrokkenheid las ik uw artikel. U wijst terecht op het gevaar van conformisme en het gemak waarmee mensen hun moreel kompas uitbesteden. U roept op tot zelf nadenken, tot twijfel, tot moed om tegen de stroom in te gaan. Dat is waardevol en nodig.
Maar juist daarom doet het pijn om te zien dat uw stuk zelf die oproep niet waarmaakt. U waarschuwt voor simplistische slogans, maar uw analyse blijft opvallend eenzijdig. Het immense en gedocumenteerde leed van de Palestijnse bevolking blijft volledig buiten beeld. Geen woord over de duizenden doden, de verwoeste ziekenhuizen, de kinderen onder het puin. Geen enkele verwijzing naar het groeiende aantal internationale organisaties en mensenrechteninstanties die alarm slaan. Hoe kunnen we werkelijk spreken over moreel denken als dat lijden niet benoemd wordt?
Door uitsluitend de misdaden van Hamas te benoemen—hoe gruwelijk ook, daar bestaat geen twijfel over—en tegelijkertijd stil te blijven over het Israëlische geweld, ontstaat er een blinde vlek die uw hele betoog ondermijnt. U schrijft over de banaliteit van het kwaad, over mensen die gedachteloos meelopen in een systeem. Maar ziet u dan niet dat datzelfde gevaar zich ook hier en nu aandient, wanneer kritiek op een machtige staat en medeleven met een onderdrukte bevolking als ‘verdacht’ worden neergezet?
Dit is geen aanval, mevrouw De Vor. Ik schrijf u uit een oprechte wens tot dialoog, tot menselijkheid, tot nuance. Bonhoeffer’s nalatenschap waar u naar verwijst vraagt juist om de moed om álle vormen van ontmenselijking te herkennen en te benoemen. Ook wanneer dat schuurt. Ook wanneer het ons uit onze comfortzone haalt.
Het erkennen van Palestijns leed betekent niet het goedpraten van terreur. Het betekent dat we vasthouden aan onze gedeelde menselijkheid, dat we weigeren slachtoffers te rangschikken op basis van wie ze zijn of aan welke kant ze staan.
Als u werkelijk openstaat voor het horen en begrijpen van het andere perspectief, luister dan eens naar Rabbijn Yisroel Dovid Weiss. Hij verwoordt – vanuit diepe Joodse traditie – wat miljoenen Joden wereldwijd voelen: dat verzet tegen onderdrukking niet anti-Joods is, maar een oproep tot gerechtigheid.
▶️ https://youtu.be/8_OFZHlAp64?si=1B7GtjGofDIJxdJP
Met respect en bezorgde groet, Vrede
Tegenwoordig heeft niemand meer tijd om diep te graven, of lef om door te vragen. Academici hebben een strak programma, moeten publiceren, doceren en researchen. Docenten worden ontslagen als zij uit de pas lopen. Ik praat niet graag over 'systemen' maar het lijkt er wel op dat er nogal wat zaken moeten worden veranderd om uit de huidige malaise te komen. Je hebt goed gezien dat AI werkelijk NIETS toevoegt, maar enkel de boel vertroebelt met -we kunnen het zien aankomen- ongekend grote bergen aan even zinloze en nutteloze nonformatie. Je beschrijft goed hoe de 'influencers' met hun grote scharen volgelingen zelf geen feitenkennis hebben, en dat de programmering van sommige AI's -volgen wie veel volgers hebben, en daar punten aan geven zodat die dan als 'betrouwbaarder' gelden- alleen maar helpen met verspreiding van desinformatie. Zelf zorg ik altijd voor ruim voldoende tijd voor onderzoek. Ik was telkens weer verbaasd als mensen die gelden als expert in een bepaald gebied minder kennis bleken te hebben. Zo ook de immigratie advocaat, helaas.